Tyska szkoła nosi imię Anny Dymnej
Podczas marcowej sesji Rady Miasta Tychy przyjęto uchwałę o nadaniu Zespołowi Szkół Specjalnych nr 8 w Tychach imienia Anny Dymnej. To znana polska aktorka, która od lat udziela się społecznie m.in. na rzecz osób z niepełnosprawnościami. Kandydaturę zaproponowała społeczność szkolna – uczniowie, rodzice, opiekunowie i pracownicy placówki.
Uroczystość nadania imienia odbyła się w miniony poniedziałek, 28 kwietnia 2025 roku. Wśród zaproszonych gości znalazła się Anna Dymna.
Symbolicznym gestem całej społeczności szkolnej było wręczenie Pani Ani krzesła... Jej krzesła. W jednym z udzielonych wywiadów wspomniała o słowach, które usłyszała od Władysława Hańczy, że najważniejsze w zawodzie aktora, to mieć krzesło ze swoimi imieniem. Takie właśnie od nas otrzymała – powiedział podczas uroczystości Marcin Król, dyrektor Zespół Szkół Specjalnych nr 8 w Tychach.
W wspólnym świętowaniu wzięli udział uczniowie, nauczyciele, rodzice i pracownicy placówki. Uroczystość uświetniły występy artystyczne, wychowankowie przygotowali również prezentacje poświęcone nowej patronce. Najważniejszym punktem programu było symboliczne odsłonięcie portretu Anny Dymnej i tablicy, na której widnieją jej słowa: „Ludzie są cudowni, ponieważ każdy z nas jest inny. Każdy człowiek to zupełnie osobna planeta”.
Zobacz zdjęcia z uroczystości nadania tyskiej szkole imienia Anny Dymnej
Kim jest Anna Dymna? Kariera teatralna i filmowa
Anna Dymna przyszła na świat 20 lipca 1951 roku w Legnicy. Rodzina pochodziła z Kresów Wschodnich - jej matka, ekonomistka urodziła się w Brodach, a ojciec, który był inżynierem lotnikiem wywodził się z Kołomyi. Wychowała się z braćmi, starszym Janem i młodszym Jerzym. W wieku 11 lat zaczęła uczęszczać na zajęcia do Kociego Teatru Jana Niwińskiego. Pod jego skrzydłami rozwijała umiejętności aktorskie i recytatorskie. Ukończyła VII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie; w tym samym mieście w 1973 roku rozpoczęła studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego.
Jej kariera aktorska potoczyła się szybko. Zadebiutowała w 1969 roku podwójną rolą Isi i Chochoła w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego na deskach krakowskiego Teatru im. Juliusza Słowackiego. Jej występ został pozytywnie oceniony przez krytyków. W 1971 roku zagrała główne role w filmach "150 na godzinę" Wandy Jakubowskiej i "Pięć i pół bladego Józka" Henryka Kluby. Angaże w kolejnych filmach ("Diament radży", "Szerokiej drogi, kochanie", "Sekret") sprawiły, że musiała powtarzać trzeci rok studiów. Grała również w Teatrze Telewizji.
W 1973 roku została etatową aktorką Starego Teatru w Krakowie. Dużą sławę przyniosły jej role w spektaklach "Dziady" i "Nocy Listopadowej", a także występy w filmach "Nie ma mocnych", "Kochaj albo rzuć" czy "Znachor". W serialu "Królowa Bona" zagrała Barbarę Radziwiłłównę, za co w 1982 roku otrzymała Nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia. W 1979 roku uległa poważnemu wypadkowi samochodowemu, doznała m.in. wstrząsu mózgu i licznych urazów ciała. Powrót do pełni zdrowia zajął jej kilkanaście tygodni. W kolejnych latach dwukrotnie doznała wstrząsu mózgu podczas pracy na planach filmowych.
W drugiej połowie lat 80. Anna Dymna zagrała kolejne role teatralne m.in. Podstolinę w "Zemście" w reżyserii Andrzeja Wajdy i pokojówkę Justysię w sztuce "Mąż i żona" w reżyserii Gustawa Holoubka. Wystąpiła też w kilku telewizyjnych spektaklach Kazimierza Kutza. W 1990 roku zaczęła prowadzić zajęcia z prozy w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Za pierwszoplanową rolę Katarzyny w filmie "Tylko strach" (1993) Barbary Sass otrzymała Złotego Lwa na 18. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W kolejnych latach wystąpiła m.in. w "Bożej podszewce", "Wiedźminie", "Skazanym na bluesa", "Samotności w sieci" i "Odwróconych".
Działalność społeczna Anny Dymnej
Prawie równie długa, co jej filmografia jest jej lista działań dobroczynnych. Anna Dymna angażowała się w działalność Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, stowarzyszenia „Wielkie Serce”, fundacji „Mam Marzenie”, fundacji „Akogo?” i fundacji „Nuta Nadziei”. Została ambasadorką stowarzyszenia Debra Polska „Kruchy Dotyk”, które skupia osoby cierpiące na epidermolysis bullosa. W 1999 roku rozpoczęła współpracę z Fundacją im. Brata Alberta, w ramach której pomagała przy realizacji inscenizacji Teatru "Radwanek" z udziałem niepełnosprawnych intelektualnie aktorów. Do jej zadań należało pisanie scenariuszy i reżyserowanie przedstawień.
W 2002 roku Anna Dymna zainicjowała Krakowski Salon Poezji w Teatrze im. Juliusza Słowackiego, który prowadziła razem z Józefem Opalskim, Bronisławem Majem i Krzysztofem Orzechowskim. Rok później wystartowała z cyklicznym programem "Anna Dymna – spotkajmy się w TVP2" obejmującym rozmowy z osobami niepełnosprawnymi i ciężko chorymi. Prowadząca rozmawiała z gośćmi na temat miłości, nadziei, szczęścia, wiary i akceptacji. W tym samym roku założyła fundację "Mimo Wszystko", która działa na rzecz osób dorosłych z niepełnosprawnościami.
