Pielgrzymka na Jasną Górę na liście niematerialnego dziedzictwa
15 kwietnia lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego powiększyła się o pięć kolejnych pozycji. Wśród nich znalazła się Warszawska pielgrzymka piesza na Jasną Górę.
Przypomnijmy, że Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę to tradycja pieszego pielgrzymowania z Warszawy na Jasną Górę, która sięga XVIII wieku. Pielgrzymowanie rozpowszechniło się w czasach stopniowej utraty niepodległości Rzeczypospolitej w XVIII wieku, zaś w okresie zaborów stało się symbolem wierności i wdzięczności wobec Matki Bożej Częstochowskiej.
O wpis Pielgrzymki Pieszej na Jasną Górę wnioskowali zakonnicy z klasztoru Paulinów. W połowie 2023 roku zachęcali społeczność do złożenia i podpisania wniosku.
Oprócz pielgrzymki, na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego zostały wpisane:
- Pokłony feretronów podczas pielgrzymek na Kalwarię Wejherowską
- Zabawkarstwo drewniane ośrodka Łączna - Ostojów
- Tradycja wykonywania palm wielkanocnych Kurpiów Puszczy Zielonej
- Oklejanka kurpiowska z Puszczy Białej
Krajowa lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego, która prowadzona jest od 2013 roku, liczy od 15 kwietnia już 93 pozycje.
Polecany artykuł:
Jak powstała Warszawska pielgrzymka piesza na Jasną Górę?
Pielgrzymka warszawska to od początku dzieło ludzi świeckich, skupionych wokół Bractwa Pięciorańskiego i to tak naprawdę oni, aż do okresu po II wojnie światowej byli odpowiedzialni nie tylko za jej stronę organizacyjną, ale także religijną. Pierwszym księdzem, który towarzyszył pielgrzymce przez cały czas na trasie, był w 1945 roku ks. Stefan Batory.
Tradycja pieszego pielgrzymowania z Warszawy na Jasną Górę ma swoje korzenie w XVIII wieku, konkretnie w roku 1711. Wówczas Bractwo Pięciu Ran Chrystusa z warszawskiego kościoła paulinów postanowiło zorganizować wędrówkę, aby wyrazić wdzięczność Matce Bożej za ocalenie Warszawy przed epidemią dżumy w latach 1708-1711. Wówczas wyruszyło około 20 mężczyzn, ofiarując srebrne wota jako podziękowanie. Pielgrzymowanie kontynuowano w trudnych czasach stopniowej utraty niepodległości Rzeczypospolitej w XVIII wieku.
Historia pielgrzymki pokazuje wytrwałość pielgrzymów, determinację i walkę z przeciwnościami. W czasach, kiedy Polski już nie było na mapie, uczestnictwo w niej było wyrazem patriotycznego oddania i manifestacji polskości. W okresie zaborów pielgrzymka stała się symbolem wierności i wdzięczności wobec Matki Bożej Częstochowskiej.
Podczas marszu wykonywano śpiewy religijne, jak również codziennie odmawiano cały różaniec i rozmaite koronki. Pielgrzymka nabrała charakteru swoistych rekolekcji w drodze od momentu, gdy w sposób stały zaczęli towarzyszyć jej prezbiterzy. Każda pielgrzymka idzie na Jasną Górę z wybranym hasłem, do którego opracowywany jest program rozpisany na 9 dni.
Zobaczcie, jak w połowie kwietnia na Jasnej Górze sezon rozpoczynali motocykliści.
