Święcenie pokarmów w strojach rozbarskich zyskuje na popularności
Od 2012 roku z inicjatywy Piotra i Adama Mankiewiczów w każdą Wielką Sobotę, w rozbarskim kościele pw. św. Jacka w Bytomiu odbywa się ceremonia święcenia potraw wielkanocnych, na którą wierni przychodzą w regionalnych tradycyjnych strojach chopionek i gospodorzy. Wydarzenie co roku gromadzi się około setki odświętnie ubranych osób.
Święcenie w strojach ludowych z roku na rok gromadzi coraz to większą liczbę uczestników. Również w tym roku, w sobotę, 19 kwietnia bytomski kościół wypełnił się po brzegi. Świątynię odwiedzili nie tylko wierni ubrani w tradycyjne stroje rozbarskie - purpurki, jakle i kiecki, ale także panowie w mundurach górniczych.
W tegoroczną Wielką Sobotę pogoda sprzyjała, by pokazać wszystkie elementy stroju. Wierzący nie musieli zakrywać płaszczami swoich pięknych i rzadko spotykanych strojów.
Ceremonia święcenie pokarmów wielkanocnych rozpoczęła się w kościele pw. św. Jacka w Bytomiu o godzinie 11.00 Krótko przed nią uczestnikom wykonano pamiątkowe zdjęcia.
Zobaczcie zdjęcia z święcenia pokarmów w kościele pw. św. Jacka w Bytomiu.
Jak wygląda tradycyjny strój rozbarski?
Strój rozbarski (bytomski, górzański) to jeden z rodzajów strojów ludowych z Górnego Śląska. Ślązaczki ubierały strój w typie bytomskim (rozbarskim) w trzech wariantach:
- kiecka, zopaska, kabotek i wierzcheń
- kiecka, zopaska i jakla
- kiecka, zopaska, kabotek i merynka
Strój mężczyzny nazywa się ancugiem, nazwa ta kojarzona jest głównie z garniturem. Męski strój rozbarski składał się z ciemnej sukiennej kamuzeli (marynarki), brzuśleka (kamizelki), koszuli, jedbowki (chustki wiązanej wokół szyi), spodni jelynioków i butów kropów lub spodni bizoków i butów sztybletów. Efekty wieńczyło nakrycie głowy.
