Nie żyje Zbigniew Szałajd, pierwszy Dyrektor Generalny Huty Katowice oraz późniejszy minister hutnictwa, hutnictwa i przemysłu, a także wicepremier. Był jednym z sygnatariuszy – ze strony rządowej - Porozumienia Katowickiego zawartego w 1980 r. w tym zakładzie. Za niespełna tydzień skończyłby 90 lat.
Informację o śmierci Zbigniewa Szałajdy przekazał prezydent Dąbrowy Górniczej Marcin Bazylak.
Kim był Zbigniew Szałajda?
Zbigniew Szałajda urodził się 11 maja 1943 r. w Wilnie. Był absolwentem Wydziału Mechanicznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Po studiach pracował w hutach Florian i im. Dzierżyńskiego. W 1970 r. został dyrektorem naczelnym huty Kościuszko, a w lutym 1974 r. dyrektorem naczelnym Huty Katowice, którą kierował do 1980 r.
We wrześniu 1980 r. przedstawiciele strajkujących robotników z Huty Katowice i władz PRL zawarli porozumienie, które przypieczętowało powstanie wolnych związków zawodowych i umożliwiło ich tworzenie w całej Polsce. Z ramienia Międzyzakładowego Komitetu Robotniczego w Hucie Katowice porozumienie podpisali m.in. przewodniczący komitetu Andrzej Rozpłochowski oraz wiceprzewodniczący Jacek Jagiełka i Bogdan Borkowski. Stronę rządową reprezentowali m.in. minister hutnictwa Franciszek Kaim i dyrektor naczelny zakładu - Zbigniew Szałajda.
Dąbrowska Huta Katowice - dziś części koncernu hutniczego ArcelorMittal Poland to miejsce, gdzie 11 września 1980 r. parafowano najważniejsze zapisy porozumienia. Jednym z nich była gwarancja, że Porozumienie Gdańskie, dające możliwość tworzenia wolnych związków zawodowych, ma moc obowiązującą w całej Polsce. Stworzyło to formalno-prawne warunki do tego, by mógł powstać ogólnopolski ruch związkowy - Solidarność.
Cieszył się uznaniem i szacunkiem w środowisku budowniczych i pracowników huty. Był inżynierem, który oprócz dużej charyzmy i odwagi, był pogodnym i empatycznym człowiekiem. Efekty jego pracy miały ogromny wpływ na historię naszego miasta - napisał prezydent Dąbrowy Górniczej, Marcin Bazylak.
W październiku 1980 r. Zbigniew Szałajda został ministrem hutnictwa, a w 1981 r. ministrem hutnictwa i przemysłu maszynowego, później przez kilka lat (od 1982 do 1988 r.) pełnił funkcję wicepremiera. W drugiej połowie lat 80. był członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Od lutego 1989 r. do końca stycznia 1991 r. pełnił funkcję zastępcy Stałego Przedstawiciela PRL w Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w Moskwie, z tytułem ambasadora ad personam.
"Ostatni raz mieliśmy okazję widzieć się w kwietniu 2022 roku podczas jubileuszu 50. rocznicy rozpoczęcia budowy Huty Katowice. Podziękowałem mu wtedy, że dzięki budowie huty zbudowano przy okazji pół Dąbrowy" - wspomina prezydent Dąbrowy Górniczej.
