Jaka jest historia katowickiego Spodka?
Koncepcja budowy Spodka powstała już w latach 50. Jak wiadomo, najpierw Spodek miał stanąć na terenie Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku— nowego parku w regionie, tuż przy Planetarium.
Do zamkniętego konkursu w 1959 roku Stowarzyszenie Architektów Polskich zaprosiło cztery zespoły. Zwycięzcą został zespół projektantów z Biura Studiów i Projektów Typowych Budownictwa Przemysłowego z Warszawy, reprezentowany przez architektów Macieja Gintowta i Macieja Krasińskiego. Autorem konstrukcji był prof. inż. Wacław Zalewski, a jego współpracownikiem został Andrzej Żórawski.
Wizja twórców obiektu była tak śmiała, awangardowa i innowacyjna, że zmieniono lokalizację. Najpierw Spodek na mapie przeniesiono w okolice Rowu Wełnowieckiego, do dzielnicy Koszutka, w otoczenie zieleni, na grunt stosunkowo mało zagrożony skutkami eksploatacji górniczej. Następnie — do ścisłego centrum Katowic.
Największym zwolennikiem zbudowania hali w sercu Katowic był gen. Jerzy Ziętek, późniejszy wojewoda katowicki. I doprowadził budowę do finału mimo że teren, gdzie Spodek stoi, był wyjątkowo niestabilny i nękany szkodami górniczymi. Dodajmy jeszcze, że zamiast planowanych 200 mln złotych wydano na budowę 800 mln.
Budowa rozpoczęła się w 1964 roku, jednak bardzo szybko została wstrzymana. Co było powodem tej decyzji? Jak wyglądał pierwotny projekt Spodka? Co mówili o projekcie obiektu architekci? O tym i o innych ciekawostkach dotyczących spodka przeczytacie w artykule Muratora, który jest dostępny tutaj.
Zobaczcie w galerii, jak przebiegała budowa symbolu Katowic.
