Najstarsze miasta w Polsce wg aktu lokacyjnego

Złotoryja powstała przed 1211 rokiem i była jednym z najważniejszych ośrodków górniczych na Dolnym Śląsku. Miasto rozwijało się dzięki wydobyciu złota i srebra w okolicznych kopalniach. W 1253 roku Złotoryja otrzymała prawa miejskie na podstawie prawa średzkiego, co przyczyniło się do dalszego wzrostu i rozwoju.

Lwówek Śląski istniał już przed 1217 rokiem. Z czasem stał się ważnym ośrodkiem rzemieślniczym i handlowym. W 1289 roku miasto otrzymało prawa miejskie na podstawie prawa niemieckiego (Magdeburga). Lwówek rozwijał się dzięki produkcji sukna i handlowi z sąsiednimi miastami.

Opole sięga również przed 1217 rokiem. Miasto było ważnym ośrodkiem administracyjnym i handlowym na Śląsku. W 1254 roku Opole otrzymało prawa miejskie na podstawie prawa magdeburskiego, co przyczyniło się do jego dalszego rozwoju. Opole stało się siedzibą książąt opolskich i jednym z głównych miast regionu.

Racibórz powstał około 1217 roku. Miasto rozwijało się dzięki swojemu strategicznemu położeniu nad rzeką Odrą. W 1241 roku Racibórz otrzymał prawa miejskie na podstawie prawa magdeburskiego. Racibórz był ważnym ośrodkiem handlowym i rzemieślniczym, a także siedzibą książąt raciborskich.

Leśnica została założona w 1217 roku. Miasto rozwijało się jako ośrodek handlowy i rzemieślniczy. W 1248 roku Leśnica otrzymała prawa miejskie na podstawie prawa niemieckiego. Miasto było znane ze swojego zamku, który był siedzibą książąt śląskich i miejscem spotkań politycznych.

Sobótka powstała w 1221 roku. Miasto miało duże znaczenie strategiczne, ponieważ znajdowało się na szlaku handlowym łączącym Wrocław i Śląsk z Czechami. W 1250 roku Sobótka otrzymała prawa miejskie na podstawie prawa średzkiego. Miasto było znane ze swojego rynku i licznych budowli sakralnych.

Cieszyn powstał przed 1223 rokiem jako osada przy brodzie na rzece Olzie.
Osadnictwo w okolicy sięga jednak wcześniejszych czasów, a Cieszyn rozwijał się jako ważny punkt na szlaku handlowym.
W XIII wieku Cieszyn uzyskał prawa miejskie na podstawie prawa niemieckiego, co przyczyniło się do jego dalszego rozwoju.
Miasto było centrum politycznym i administracyjnym Księstwa Cieszyńskiego.
Cieszyn odgrywał również istotną rolę kulturalną i naukową, ze względu na działalność tamtejszej szkoły książęcej.

Środa Śląska istniała już przed 1223 rokiem i rozwijała się jako ośrodek handlowy i rzemieślniczy.
W 1242 roku miasto otrzymało prawa miejskie na podstawie prawa niemieckiego (Magdeburga), co przyczyniło się do dalszego rozwoju i wzrostu znaczenia.
Środa Śląska było jednym z ważniejszych miast na Śląsku i siedzibą lokalnych władz.
Miasto było znane z produkcji sukna, a także miało własną mennicę.
W XV wieku Środa Śląska straciła na znaczeniu, ale pozostała ważnym średniowiecznym ośrodkiem kulturalnym i historycznym.

Nysa powstała w 1223 roku, kiedy to książę Henryk I Brodaty lokował miasto na prawie średzkim.
Miasto rozwijało się jako ważny węzeł handlowy i administracyjny na Dolnym Śląsku.
Nysa było także ważnym ośrodkiem kulturalnym i religijnym, ze względu na swoje liczne kościoły i klasztory.
W XIV i XV wieku miasto nabrało dodatkowego znaczenia jako stolica nowo utworzonego biskupstwa.
Nysa posiada bogatą historię związaną z różnymi kulturami i wpływami, co nadal jest widoczne w architekturze miasta.

Ujazd został założony w 1223 roku przez księcia Henryka Brodatego.
Miasto rozwijało się jako ważny punkt na szlaku handlowym łączącym Polskę i Czechy.
Ujazd otrzymał prawa miejskie na podstawie prawa średzkiego, co przyczyniło się do jego dalszego wzrostu i rozwoju.
Miasto miało strategiczne znaczenie militarno-obronne ze względu na swoje położenie na granicy polsko-śląskiej.
Ujazd był również ośrodkiem kulturalnym i administracyjnym.